Najstarsze dokumenty dotyczące Węglówki pochodzą z 1644 roku i mówią, że należała ona do kościoła w Wiśniowej i Parafii Dobczyce. W roku 1895 Ks. dr Jan Ślósarz buduje we wsi kaplicę i czyni starania o utworzenie ekspozytury, a następnie parafii. Ekspozytura zostaje utworzona 25 VIII 1904 roku, zaś ekspozytorem Ks. Stanisław Jarzyna. W tym samym roku Węglowianie zakupili grunt pod budowę przyszłych zabudowań plebańskich. W 1905 roku stanęły zabudowania gospodarcze, a 1908 r. plebania. W tym czasie przybyły do Węglówki zakonnice ze Zgromadzenia Sióstr Rodziny Maryi, a 18 X 1909 roku jedna z nich s. Wawrzyna Sabatowicz objęła funkcję kierowniczki szkoły. Siostry niosły też pomoc lekarską. W Węglówce pracowały do 31 XII 1960 roku.

1912 r. Ks. Jan Ślósarz rozbudowuje kaplicę i w jej miejscu powstaje Kościół p.w. Matki Boskiej Anielskiej. 21 I 1913 r. utworzona zostaje parafia, a jej pierwszym proboszczem Ks. Stanisław Cholewka. 14 X 1932r. Ks. Piotr Kalicki, ówczesny proboszcz, rozpoczyna budowę nowego kościoła, który stał się kościołem parafialnym p.w. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Wybudowano również nową plebanię. Grunt pod budowę ofiarowała rodzina Kuchniów, zaś fundatorem był Ks. prałat Andrzej Murzański. Przy wydatnej pomocy parafian, budowę ukończono w 1939 roku. Do 1952 roku pracę duszpasterską prowadzili Księża Diecezjalni, a od l IX 1952 r. Księża Sercanie (SCJ). Pierwszym proboszczem został Ks. J. Adam Gąsiorek SCJ, a wikariuszem Ks. Karol Rudzok SCJ. Pracą duszpasterską Księża Sercanie objęli nie tylko Węglówkę, gdyż w latach 1958 - 68 uczyli religji na Zagródcu - przysiółku Kasinki Małej. W roku 1982 Ks. Kazimierz Marekwia SCJ rozpoczyna budowę nowej plebani, a w budynku starej utworzono Dom Rekolekcyjny. W 1996 roku obchodzono jubileusz 100-lecia powstania "Górnego Kościoła" - zalążka przyszłej parafii. Obecnie obydwa Kościoły przeszły gruntowną renowację.



Kościół parafialny

Proboszcz parafii, ks. Piotr Kalicki, po porozumieniu się z miejscowym wójtem i ks. Prałatem Andrzejem Murzańskim, w lipcu 1932 r. Zwrócił się z prośbą do Księdza Arcybiskupa Adama Sapiehy o budowę nowego kościoła. Po otrzymaniu zezwolenia w sierpniu 1932 r., ks. Proboszcz Kalicki rozpoczął budowę kościoła 14 września tegoż roku. Nowy kościół został ostatecznie wybudowany 1939 r.

Jest to świątynia zbudowana z kamienia, wewnątrz wyłożona cegłą i wytynkowana. Stosunkowo duże prezbiterium jest oddzielone od nawy łukiem dopasowanym do całości wystroju wewnętrznego. W prezbiterium stoi piękny ołtarz gotycki z drzewa modrzewiowego, dar ks. Proboszcza Franciszka Kuźmy. W ołtarzu znajduje się obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy a po obu stronach dwie figury: św. Piotra i Pawła. Kościół posiada dwa ołtarze boczne: jeden poświęcony Najświętszemu Sercu Pana Jezusa, drugi św. Józefowi. Gruntowną odnowę kościoła przeprowadzono w 1954 r. pod kierunkiem ks. Proboszcza Adama Gąsiorka SCJ. Odnowił on polichromię i sprzęt liturgiczny. W 1975 r. wymieniono instalację elektryczną, a w maju 1979 r. pokryto dach i wieżę nową blachą. W 1994 r. Pod kierunkiem ks. Proboszcza Kazimierza Wójtowicza SCJ przeprowadzono konserwację zabytkowych organ i ołtarza głównego, w 1995 r. wykonano nowy solidny ołtarz i ambonkę do sprawowania Eucharystii a w 1996 r. przeprowadzono konserwację stacji drogi krzyżowej.



Górny Kościół

Fundatorem i budowniczym kaplicy "Na Ślósarzówce" był ks. Jan Ślósarz, który uzyskał pozwolenie Kardynała Dunajewskiego, wybudował ją na ojcowiźnie. Pracami przy budowie kaplicy kierował Antoni Wojnarowski z Wiśniowej. Kościółek w stanie surowym stanął w sierpniu 1894 r. Tynkowanie i urządzanie przeprowadzono wiosną 1895 r. Pierwsze nabożeństwo odprawił celebrując sumę ks. Jan Rowski Wincenty - proboszcz z Mszany dnia 2 sierpnia 1895 r. w uroczystość Patronki Kościółka Matki Boskiej Anielskiej. W 1912 ks. Jan Ślósarz dokończył budowę kościoła i postarał się o utworzenie parafii.